حیف از
هرچه سنگ انداختی
رد شدم
حالا کوه را اگر جا به جا کنی
خورشید را سد راهم قرار دهی
عبور میکنم
در آینه وجودت بنگر
شاید
دیو خشم درونت
عیان شود.....
ارثیه
سهم من از یک فنجان ....
قاب عکسهائیست که
چشمانشان را به من اجاره دادند
تا بهتر ببینم
تا زندگی کنم......
سهم من
کجاست آن بازی های کودکی
در آغوش گرفتن ها
هم صحبتی
که اینک
با خشم درون از چرخش روزگار
می سوزاند
تمام گل های یادگار
سهم من یک فنجان از .........
سوختن
تو گل می شوی
من پروانه
تو قد میکشی
من آب می روم
بزرگ می شوی
ترک بر می دارم
خرد می شوم
دهان باز می کنی
می بلعی مرا
ویونس می شوم من
در دهان تاریک غم.......
باران
همیشه چیزی هست
به اندازه رویاها
ای کاش در این هوای ابری
آرزوهایم
کمی هم
تو باران می شدی.........
بهار
سلام پروانه
از گل چه خبر
سنبل
شقایق
آلاله
بنفشه
شکر
شکفته اند
زمین هرچه دارد رو میکند
بهار آمده است .........