بهار ی دیگر

 

              پراز سکوتم  

              پراز دردهای پوسیده 

              درد آنکه روزی کسی منتظر آمدنم نباشد 

              هر چقدر زندگی ادامه می دهد 

               پنجره های بیشتری باز می شوند 

               یا بسته 

               ؛؛ بیرون ؛؛ 

               پنجره را باز کرد  

               تا بهار  

               زنگ چشم هایم 

                   را بشوید...............