یک فنجان دریا

خفاش

                نیمه شب

                 در تاریکی شب

                 خفاشی بر پشت من

                  با نقابی بر چهره

                  چون دلقکی خندان

                  می مکد خون مرا

                  ای شب

                 چشمان مرا  با کلاه دلقک

                             به پوشان.........     

 

palina چهارشنبه 6 دی‌ماه سال 1385 ساعت 09:23 ب.ظ
نظرات 5 + ارسال نظر
باران چهارشنبه 6 دی‌ماه سال 1385 ساعت 09:32 ب.ظ http://delvapasiii.blogsky.com

بگذار دوستت بدارم
آنچنانکه خورشید زمین را دوست دارد
بگذار تو را در آغوش کشم
همچون هم آغوشی زیبای موج وساحل
بگذار تنها با تو بمانم مث وفای ماهی به دریا
این خواستگاه را نگذار ناکام بماند
بگذار برای زندگی بهانه ای زیبا
همچون عشق تو داشته باشم
این روح سرد از کجا آمده است
که من وتو را اینگونه در بر گرفته است
این قصه نباید ناتمام باقی بماند
این قصه را پایانی شایسته باید باشد
چراکه من وتو می توانیم
باز روح عشق را در دنیای بی روح بدمیم
بگذار با تو بمانم مث قصه قدیمی برگ و درخت
که هر کدام جدا از هم هیچ سودی ندارند جز پریشان حالی
تو فرصت بده تا با تو بگویم
این عشق را می توان دوباره ساخت
می توان دوباره معنا کرد
من وتو می توانیم از آن افسانه ها باشیم
از آنان که فقط نامی از آنها در کتاب مانده است
شاید روزگاری تصنیف من وتو گردد ورد زبانها
جای لیلی
جای مجنون
جای فرهاد
جای شیرین
اگر تو خواهی شود

رحمانی پنج‌شنبه 7 دی‌ماه سال 1385 ساعت 05:55 ب.ظ

رحمانی پنج‌شنبه 7 دی‌ماه سال 1385 ساعت 05:55 ب.ظ http://farsinevis.blogfa.com

سلام . شاید قهر باشین ولی خوشحال می شم یه سری بزنین و نظربدین ... خداحافظ

بهاره شنبه 16 دی‌ماه سال 1385 ساعت 12:06 ق.ظ

گویا بر پشت اکثر ما همان خفاش نشسته است
با چهره ای دلقکانه.

محمد شنبه 16 دی‌ماه سال 1385 ساعت 12:10 ق.ظ

سلام
گاهی وقتها فکر میکنم روزگار به همان تیرگی است که میگوئی.
ای کاش میشد روشنش کرد.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد