(سیا)
به ناگاه
حس ناخوشایندی را درک کردم
چشم هایم باز شد
چشم هائی را که همیشه باز می پنداشتم
چشم هائی که صادق بودند
چشم هائی که فقط صداقت را می دیدند
به ناگاه
صداقت دروغین را هم دیدند
حس نا خوشایندی را درک کردم........
طاقچه
قدم کوتاه است
آنقدر که دستم به طاقچه نمی رسد
آنجا که
در گذشته گانم برایم
رمز نیک بختی به جا گذاشته اند
حیف که
کوتاه قدم..............
مهرنوش
چشمان من
اجاق خاموش است
لال تر از وادی بی گذر باد
چشمان من
دو پولک اند که بی فروغ تر از غروب
به دنیا می نگرند
کاش
زبانی درنگاهم بود با چراغی
که لب به گلایه از تو می گشودم
وبا چراغم راه بدون تو را
می پیمودم........
لحظه
قرن ها
همان گونه که آفتاب بر می تابد
و مهتاب در شب جوانه می زند
لحظه ها در گذرند
عبث
یا پر بار
اینکه علف در طوفان پایداراست
یا ته سیلاب گل می ماند
مرا چه سود
لحظه ها در گذرند
من به زمین وگذشته چسپیده ام
نه
به آسمان و آینده
لحظه ها در گذرند..........
آئینه
آئینه ای بر دیوار
چهره ای در آن
با خطوط گذشت زمان
و
صدای تپش یک قلب
با گرمای فراوان
کیست در آن
پیر
یا جوان ؟
باران
بوته پرورده در گلخانه
که هیچ گاه
فراوانی فصلها
برایش معنا نشده
نه هرم گرما چشیده
نه بلور برف دیده
با گرمی گلخانه می روید
وبا سردی آن می میرد
لبان تشنه اش همیشه
سوگوار قطرات باران است
من هرگز قدمی با بهار بر نداشتم.........
قاب خیس پنجره
وقتی که دلتنگم با سیاهی شب هم رنگم
وقتی که دلتنگم با باران اشک هم سنگم
وقتی که دلتنگم
پر از دردم
گیاه زردم
ناگاه
یاد تو می آید
با یک بغل بوسه
ظلمت دور می شود
نور می شود
ومن دوباره می رویم..........